Biblioteka Publiczna

Książka jest w sygnaturze I, dla najmłodszych dzieci. Jednakże raczej powinna się znaleźć w zbiorze dzieci ok. 5 klasy szkoły podstawowej.

Świat tak realny, że czujemy go namacalnie

Bardzo ciekawa pozycja, wciągająca, tajemnicza, nieoczywista, przenosi w 1686r. Amsterdam.
Polecam

Polecam. Czekam na drugą część.

Jest świetna dla ludzi, którzy się pogubili. Pomaga tam , gdzie wygasła bliskość i namiętność. Napisana z humorem przywraca nadzieję i chęć do działania.

Książka jest...hm...dziwna, a mówiąc mniej delikatnie - po prostu głupia. Ewentualnie - pisarz, napisawszy kilka wartościowych książek, postanowił wbić się już na takie wyżyny intelektu, których ja nie ogarniam. Głowna fabuła jest obskurna i bez sensu, z czym zgodzi się każdy, kto miał do czynienia z dziećmi i ich psychiką. Pomiędzy rozdziały głównej fabuły wplecione są wątki analizy różnych obrazów, raczej mniej niż bardziej związanych z tekstem. Generalnie - przerost formy nad treścią. Książkę tę nie wiem komu polecić, chyba tylko niewyżytym seksualnie pedofilom, chociaż mam wrażenie, że podobać się ona może tylko jej autorowi. Brrr...

W książce poznajemy szczęśliwe życie nastoletniej Gaelle na wsi w pięknym zamku pod Lyonem. Wszystko zaczyna się komplikować gdy wybucha wojna i do ich domu wkraczają Niemcy. Wtedy życie Gaelle znacząco się zmienia, stopniowo znikają sąsiedzi i dzieci żydowskie ze szkoły. Poznajemy całe jej życie aż do czasów obecnych, kiedy to ma dostać odznaczenie od rządu Francji za jej działalność w czasach wojny. Książka do czytania na jeden dzień, wciąga!

książka dobra, ale bardzo krwawa - dla ludzi o mocnych nerwach

Ksiazka to opowiesc osadzona w XVIII wieku, jest to kryminał z elementami romansu. Historia, ktora zostala przedstawiona jest wg mnie ciezka do odbioru. Cala ksiazka opisuje zle zycie glownej bohaterki, ktora ciagle jest nieszczesliwa i zagubiona w rzeczywistosci. Denatem jest jej maz Pierrw Renard, ktory był poważanym i znanym zlotnikiem. Akcja ksiazki wlecze siw, autorka nie naprowadza czytelnika na trop, kto moglby dokonac zbrodni. Dopiero ostatnie stronice ukazuja mroczna tajemnice. Jak dla mnie ksiazka za malo wartka i meczylam sie zeby dotrzec do ostatniej stronicy.

Książka Natalii Sońskiej od samego początku mnie wciągnęła. Fabuła być może nie jest zbyt odkrywcza, ale jak dla mnie została idealnie przedstawiona, a co najważniejsze potrafi zaintrygować i wzbudzić zainteresowanie. Również bohaterowie prezentują się fenomenalnie, są wyraziści i niezwykle realistyczni, co zdecydowanie wpływa na korzyść powieści. Nie mogłabym wspomnieć o wartkiej akcji, która do samhttp://katalog.nieporet.e-bp.eu/emblematy/emotions/icon_biggrin.gifego końca toczy się swoim rytmem, gwarantując czytelnikowi wiele wrażeń i niespodzianek, których na pewno tutaj nie zabraknie. Całość prezentuje się naprawdę fantastycznie, a idealnym dopełnieniem jest piękna okładka, która w świetny sposób oddaje klimat tej wyjątkowej powieści. .

Dawno żadna książka mnie tak nie zaskoczyła. Spodziewałam się lekkiej młodzieżówki. Właściwie przez kilkanaście pierwszych stron tak właśnie było. Od razu przyszły mi do głowy Igrzyska Śmierci. A potem zaczęły dziać się rzeczy dziwne... Okazało się, że główni bohaterowie nie są idealni. Więcej! Oni mają tyle wad, że nie byłam w stanie żadnego z nich polubić. I co? I super. Do tej pory sądziłam, że jeżeli z żadnym z bohaterów nie jestem w stanie choć w minimalnym stopniu się identyfikować, to książka nie przypadnie mi do gustu. Więc czemu "Panika" wywarła na mnie tak duże wrażenie? Może właśnie dlatego, że jest inna niż książki, które czytałam do tej pory. Nie ma tu tych "złych" i tych "dobrych". Każdy z bohaterów ma swoje powody i motywy, żeby działać tak a nie inaczej. Możemy się z nimi zgadzać albo nie, ale argumenty, jakimi zarzuca nas autorka są obiektywnie logiczne.
No i język, którym napisana jest książka. Opisy nie są długie i nudne, tylko pobudzające wyobraźnię i bardzo plastyczne. Czytając "Panikę" po pewnym czasie odniosłam wrażenie, że znam to miejsce. Szare i senne miasteczko, wraz z jego mieszkańcami zostało przedstawione naprawdę genialnie.
"Panika" nie jest książką, która pozwoli się zrelaksować i "odmóżdżyć" (sorry za sformułowanie, ale niektóre książki tak właśnie działają - i jak najbardziej w pełni świadomie po nie sięgam od czasu do czasu). Wymaga skupienie, zastanowienie, może nawet refleksji.
Bardzo, bardzo polecam!

Książka to doskonały portret psychologiczny prostej, ale bardzo inteligentnej, gotowej na wszystko i sprytnej kobiety, która różnymi trikami przez ponad dwadzieścia lat trzymała u swego boku najpotężniejszego władcę Rosji, tylko pozornie pozostając w cieniu.
Wspaniała powieść historyczno-biograficzna, oparta na faktach, bardzo rzetelnie przedstawiających realia epoki, życie i stosunki panujące w Rosji w latach 1690-1727, jak również lata panowania Piotra I Wielkiego, prowadzone przez niego wojny i budowę St. Petersburga oraz powiązania polityczne i stosunki z Prusami oraz Saksonią.

"Niewolnica" to podróż, której celem jest nie tylko odkrycie źródła Nilu, ale przede wszystkim odkrycie granic własnych możliwości i znalezienie odpowiedzi na pytanie-kim jestem. Przemierzamy z bohaterami dziką Afrykę z niesamowitymi opisami przyrody, które powodowały,że z książki buchał gorąc i chciało się pić.
Urzekł mnie Saad i jego polubiłam najbardziej. Również Richaard, chociaż milczący olbrzym, chwytał za serce.
Ciekawa historia oparta na faktach.
Polecam miłośnikom XIX-wiecznej Afryki.

świetna książka super opisy przyrody

bardzo polecam, sprawny język, bardzo ciekawe i życiowe tematy poruszane zostały w felietonach, można też się wiele dowiedzieć o dzisiejszej Rosji

świetna książka, bardzo, bardzo optymistyczna, polecam ją zamiast wizyty u psychologa

bardzo poruszające historie ludzi starszych zmuszające do refleksji nad życiem upływem czasu akceptacji zmian zachodzących w każdym z nas związanych ze starzeniem się- polecam

Bardzo polecam